• • • – – – • • •  (S.O.S), 2024
Glazen potten, siliconen kit, touw, hout.

Het jaar 2023 was het natste jaar sinds het begin van de metingen van het KNMI en de voorspellingen laten zien dat deze trend de komende jaren zal aanhouden.
‘• • • – – – • • •’ (S.O.S) is een praktische, toekomstbestendige installatie en een drijvende contradictie; functioneel en onhandig tegelijkertijd. Glas lijkt geen geschikt materiaal voor een vlot vanwege de kwetsbaarheid, maar anderzijds is het sterk, waterdicht en drijft het goed. Die eigenschappen heeft de kunst van de toekomst nodig, zodat het hevige regenval, overstromingen en de stijging van de zeespiegel kan doorstaan.

De praktische inslag van het werk is ook te zien in de wijze waarop het glas is samengeknoopt, wat doet denken aan survival technieken waar met beperkte materialen doelmatige oplossingen gevonden worden en waarbij een vlot ook een redmiddel kan zijn. 

De glazen pot is een duurzame manier van upcyclen van materiaal omdat er gebruikgemaakt wordt van iets dat voorhanden is en dus niet nieuw geproduceerd hoeft te worden. Het is ‘roeien met de riemen die je hebt’. De glazen pot is dus een efficiënt materiaal, maar kan ook gezien worden als symbool voor het begin van de industrialisatie en massaproductie, en daarmee het begin van de invloed van de mens op klimaatverandering. Tijdens de industriële revolutie werd de mechanische technologie ontwikkeld voor onder andere de massaproductie van glas. En het is diezelfde industriële revolutie die het begin markeert in toename van CO2-uitstoot door de mens.

De paradox in het werk verwijst daarmee op een dieper niveau naar tegenstrijdigheden in de omgang met factoren die effect hebben op klimaatverandering. Want contradictie zit verweven in alle takken van de problematiek rondom de uitstoot van CO2, zoals de subsidiëring van fossiele brandstoffen en de onbelemmerde groei van de wereldbevolking. Het zit in de mens als consument die wel duurzamer wil doen, maar daarvoor niet teveel wil opgeven. Het zit in de industrie die langzaam wel duurzamer wordt maar toch meer energie verbruikt en vervuilt door de mondiale toename van welvaart.

• • • – – – • • • (S.O.S) kan dus drijven en het is sterk, maar tegelijkertijd ook fragiel net als onze toekomst.

Inspiratie voor dit werk werd opgedaan tijdens de residentie Leeuwenpoort in Zeeland en werd inhoudelijk gevoed door een lezing van Peter van Druenen, schrijver van De Klimaatparadox (2018).

Video door Marco Dol

• • • – – – • • • (S.O.S), 2024

Glass jars, silicone sealant, rope, wood.

The year 2023 was the wettest year since the KNMI measurements began and forecasts show that this trend will continue in the coming years. ‘• • • – – – • • •’ (S.O.S) is a practical, future-proof installation and a floating contradiction; functional and impractical at the same time. Glass is not a suitable material for a raft because of its fragility, but on the other hand it is strong, waterproof and floats well. The art of the future needs these qualities so that it can withstand heavy rainfall, floods and rising water levels of the ocean.

The practical angle of the work can also be seen in the way in which the glass jars are tied together, which is reminiscent of survival techniques where effective solutions are found with limited materials and where a raft can also be a tool for rescuing.

The glass jar is a sustainable upcycling of material because it uses something that is available and therefore does not have to be newly produced. It is an example of ‘making do with what you have’.

The glass jar is therefore an efficient material, but can also be seen as a symbol for the beginning of industrialization and mass production, and therefore the beginning of man’s influence on climate change. During the Industrial revolution, mechanical technology was developed for, among other things, the mass production of glass which was used to make glass jars and bottles for consumer use. And it is the same industrial revolution that marks the beginning of an increase in CO2 emissions by humans.

The paradox in the work therefore refers at a deeper level to contradictions in dealing with factors that have an effect on climate change. Because contradiction is braided in all branches of the problem concerning CO2 emissions, such as the subsidization of fossil fuels and the constant growth of the world population. It is human nature as a consumer who wants to be more sustainable, but does not want to give up too much comfort. It is in the industry that is slowly becoming more sustainable, but still consumes more energy and pollutes more due to the global increase in prosperity.

• • • – – – • • • (S.O.S) can float and it is strong, but at the same time fragile just like our future.

Inspiration for this work was gained during the Leeuwenpoort residency in Zeeland and was substantively fueled by a lecture by Peter van Druenen, author of The Climate Paradox (2018).